I sommar prøvde me helgrilla gris for andre gong. I fjor fekk me grisen stima først, då det skal korte ned grilltida til det halve. Både me og gjestene syntes det vart vel mykje “sommerkotelett-smak” av den, så i år ville me prøve å grille den frå heilt rå tilstand. Då har me meir kontroll på smaken.
Hald fram med å lese «Helgrilla gris – dette må bli tradisjon»
Blåskjell hentar me heime i brygga, eller me tar oss ein tur ut på fjorden og sig inntil land der me trur det er noko å finna. Me pleier å sjekka blåskjellvarselet før me hentar opp. Det skal nok svært mykje blåskjell til for å bli forgifta, meir enn me truleg greier å eta, men det er uansett ikkje kjekt å bli kvalm og uvel av maten heller.
I dag henta me ved det som her på garden kallast Thor Erik-steinen, og me hadde då ein bonde og ei tante i sving med haustinga, medan underteikna haldt fast i taren eller brukte åra til å styra oss på rett plass. Me skrubbar blåskjella reine nede ved sjøen. Då skrapar me av rur og graps som heng fast i skjellet, og så prøver me få av den vesle “hyssingstumpen” som heng ut av skjellet. Skjell som er opne brukar me ikkje, dei hiv me på sjøen att.
Blåskjella kan stå ei heil stund viss me ikkje skal bruka dei med ein gong. Me set dei på kjøla i ei bøtte, med litt vatn i, og der kan dei stå både ein og to dagar. Skjell som då flyt opp til overflata brukar me ikkje, dei er opne.
Det er mykje godt å laga av blåskjell. Du kan dampa dei på grillen og hiva litt blåmuggost oppi som får smelta på grillen. Me koker suppe på dei, eller lagar Moules frites som har blitt ein ny favoritt her i heimen. Såg det fristande ut? Oppskrifta på Moules frites finn du her.
Somme gonger vil ein ut og gjera seg lekker for mulige hyttekjøparar. I år har me bestemt oss for å komma oss ut på ulike arrangement i Ryfylke, og me starta med Saudadagane siste helga i mai. (meir tekst under bilda)
Det var ein heller våt affære, det regna friskt heile laurdagen. Men saudabuen imponerte stort, dei trassa vêret og var ute så og seia heile dagen. Eit tjuetals personar var med på tippekonkurransen vår. Det synest me var utruleg bra, med tanke på at papiret dei skreiv på nesten gjekk i oppløysing mellom hendene på dei – så mykje regna det.
Ryfylkedagane helga etter var så utruleg heldige med vêret. Lokalavisa melder om publikumsrekord, og det er forståeleg! Fantastisk fest i dagevis, med marknadsdagen på laurdag som ei skikkeleg rosin i festpølsa.
Neste “opptreden”, viss ein kan seia det slik, blir på halvøyadagen i Vatlandsvåg i juli. Etter det er det Frukt og Laks på Hjelmeland i september. Fleire bilde frå Ryfylkedagane her:
På Hebnes har me hyttenaboar som reiser frå Sauda etter jobb, kjem ut på hytta, sett seg til på verandaen for å nyta utsikta og roen, og så reiser tilbake på jobb att neste morgon. Herlig! Og det går an når du berre har 50 minutt å kjøra til hytta di.
Når me spør, får me ofte same svara:
– Me vil ha hytte i nærleiken av aktivitetar, som skiløyper, turterreng, jaktterreng og båthavn.
– Me vil ha kort veg til hytta slik at me kan bruka den ofte.
– Me vil ha moglegheit til å vera på hytta også når ein av oss må på jobb.
I Suldal og i Sauda er det mange som har hytte i Suldal eller i nabokommunane. På Ropeidhalvøya, Foldøy og i Imsland finn du mange saudabuar med eigne eller leigde hytter. På Gullingen og i Suldalsheiene elles finn du mange hytter som blir brukt av suldøler som ikkje vil reisa i timevis for å komma seg til hytta si.
Nå nærmar det seg vinterferien. Har du planar om å tilbringa den i Suldal, anten du bur her og/eller har hytte her? Her kan du følgja med på vêret, her er kulturtilbodet og her er skiløypene.
Ein fast tradisjon på Ropeidhalvøya er nyttårsbadet på Kloppå, i regi av Ropeidhalvøya bygdekvinnelag. Dei som vil bade møtest klokka 12 på flytebrygga ved butikken, og så hiv dei seg uti – ein etter ein.
Somme år har det vore både is og snø, somme år er det isfritt og plussgrader. Åkke som: det er ein svært kald fornøyelse for dei modige som faktisk badar! I dag var det 9 grader i lufta, uvisst kor mange i fjorden. Kaldt var det i alle fall. Og som alltid var det langt fleire som var møtt opp for å sjå på og fotografera enn det var som bada. Det er også ein tradisjon, og me får tru at dei omlag 10 som bada set pris på oppbakking, heia-rop og applaus. Omsut frå bygdekvinnene i form av varm suppe eller kakao vankar det også etterpå.
Det er ein god miks av barn og vaksne som badar, men ein kan nok trygt seia at barna er i fleirtal. Det er godt å sjå at den oppveksande generasjonen har pågangsmot!
